Hier woon ik nu bijna tien jaar.
Hier zit ik in de voortuin.
Eigenlijk voor het eerst in tien jaar.
De voortuin was altijd lelijk, nu mooi en met een bankje.
Ik lees een tijdschrift en zit lekker in de zon.
Boven me vliegt het mannetje wat lijkt op Karlsson (Astrid Lindgrens boek.)
Voorbij fietst Henk zoals altijd rond deze tijd. Nu gaat hij fietsen, vanmorgen om zes uur is hij al een uur gaan wandelen. Zo doet hij dat. Zijn vrouw leest ondertussen een romannetje op de bank. Of trekt een bouilonnetje.
Tegenover me is het rolluik omlaag. Anders blaft de hond de hele tijd terwijl de buurvrouw in de kerk zingt.
Naast me staat mijn buurvrouw van 20. Ik begon al haar al buurvrouw te noemen toen ze tien was, dat vond ze stoer. Zo heet haar broer dus buurman!
Een stukje verderop staat de auto van de buurvrouw op nummer 19 nog onder de carport, late dienst dus. Ik hoor haar douchen.
De buurvrouw van nummer 17 is naar haar kinderen. Dat is zo op zondag.
Op nummer 10 is het stil.
De kleinkinderen slapen uit, de dochter is werken en opa....
Hij zit niet in de voortuin. Hij ligt in het ziekenhuis.
Dat moet niet, dat hoort niet, hij hoort ook te zingen in de kerk.
Nu gaat het even niet, hij moet aansterken. En beter zijn voor de 20e want dan wordt hij 85!
Ik vind het fijn weer thuis te zijn.
Ik vind het fijn te zijn weggeweest (naar Zweden).
Nu zie ik weer hoe fijn we hier wonen.
Fijn huis met fijne buren.
4 opmerkingen:
Wat heb je het fijn voor elkaar daar in je buurtje.
Het ziet er allemaal prachtig uit.
Zo goed met elkaar omgaan is ook geweldig.
Houden zo!
Groeten van Pumpie.
Wat een heerlijk huisje en thuiskomen is misschien wel fijner dan vertrekken.
Groetjes El
Wat een leuk berichtje. Ik ga ook eens op ons bankje voor zitten. Het levert leuke gedachtenspinsels op.
Groetjes Sandra
Wat is het fijn 'gewoon'in jou straat. :-)) XX Esther
Een reactie posten