Goed.
Aagezien wij nog niet de allergrootste ervaring hebben met vriend vark, bedachten man en ik wat dingen. Want op het moment staat er hier midden in de woonkamer een groot hok met onze vriend erin en dat is best leuk maar moet toch een keer anders. En bovendien wil een varken niet graag in zijn eigen hok poepen en plassen. Dus ging ik vandaag op zoek naar een varkensbestendige gordel. Een hondenriem werkt namelijk niet, daar heeft varkje en te maf koppie voor.
In de winkel iets gevonden en thuis op de bank het diertje er in gewurmd. Dat ging best goed.
Zo goed dat ik dacht dat ik hem wel mee de tuin in kon nemen. Dat vond hij geweldig en ik ook. Totdat..... hij achteruit ging lopen en al sjorrende zich uit het riempje wurmde. O NEEEEE!
Varkje keek om zich heen en lachte me uit en rende zo snel hij kon de hele tuin door, links rechts, terug, rondjes lalalalala wat een lol, maar ik baalde als een stekker. Hoe moet ik nou zorgen dat hij in de tuin blijft EN dat ik hem ooit nog gevangen krijg.
Dan bedenk je allerlei overlevingsstrategieen die eigenlijk niet eens zo handig zijn. Maar in een hoekje drijven met behulp van planken en tafels en een oude doek pakken waren goede ideeen. De kinderen op de school om hulptroepen vragen was ook een goed idee. En samen met Jeroen die zich achter de een tuintafel verstopte met het kleed en ik die varkje dat hoekje indreef hadden we hem! YES! Een klein spartelend, krijsend en gillend vriendje zat daar onder de doek. ZO sterk, tjonge en ZO'N volume, ongekend! MAAR WE HEBBEN HEM! Hoera.
De schoolkinderen mochten mee naar binnen waar we hem weer in het hok deden. We hebben nog wat gepraat over alle dieren die we hier hebben (10 stuks inmiddels) en we hebben varkje goed kunnen bekijken. En varkje ligt nu te slapen na dit wilde avontuur. Wat was ik blij en gerust gesteld, nou ja gerust gesteld.... Wat gaan we allemaal nog meer meemaken met dit vriendje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten