Scouting, dat zit in mij en krijg je er niet uit, sinds mijn broer op scouting ging, liep ik daar ook rond en in 1984 mocht ik eindelijk beginnen. Ik werd kabouter, compleet met groen mutsje en blouse en das. En in 2009 stopte ik met actief lid zijn. Maar scouting dat blijf je doen, dus groeven we thuis een kampvuurkuil en bleef ik in het bos spelen. Op mijn werk bleef ik scouting-achtige dingen doen met de kinderen en toen ik eenmaal zelf zwanger werd, zette ik ons ongeboren kind meteen op de wachtlijst. Het vierde jaar is ze nu lid en de mini al haar tweede jaar.
En dus ben ik er ook weer iedere week.
Onlangs was het groepskamp en ik ging mee!
Ik genoot weer zo.
En waar ik het meest van hou, is dat je allerlei mensen in een groep hebt, iedereen zijn eigen kwaliteiten heeft en iedereen samen leuke dingen doet. En het liefst met en in de natuur.
En na afloop zit de natuur zelfs in je neus!
Want in de natuur kan alles!
En op scouting mag dat ook.
Binnenkort hebben we een reunie en kan ik weer lekker spelen in het bos!
2 opmerkingen:
Ik ben zelf nooit in de buurt van de scouting geweest maar het klinkt wel aangenaam.
Klinkt inderdaad wel erg leuk!
Een reactie posten