Geheimzinnige missie.

Ik voelde me net een handlanger van een crimineel. Ik voelde verraad en gluiperigheid.
Daar ging ik op pad naar een kennisje die wel een heimelijk zaakje voor me kon regelen.
Eerste poging, hij was niet thuis.
Tweede poging, ja thuis. Ik liep achterom en mocht binnen komen.
In de woonkamer bij de haard bespraken wij ons plan, hij knikte van achter zijn leesbril vandaan en zei: ' Dat heb ik je toch beloofd, dan zal ik het ook doen.'
Maandag na een uur zou het gaan gebeuren.
Zo besloop man gisteravond het kippenhok en griste een haan van zijn stok.
Een akelige haan, een die een echte vechtersbaas was en ja, geen hen dus. Hij maakte amok in  het kippenhok en moest dus weg.
Haan in doos. Doos in schuur.
Maandagochtend, stofzuigen, eten koken, fysio enz enz. Twaalf uur, OE BIJNA....
En dan was het zover, 13.00 uur, Doos uit schuur.
En daar liep ik dan met die doos en wiegend enigszins spartelend van binnen naar de andere kant van het dorp, de doos tegen mijn buik. Best warm...
Ik voelde me zo geheimzinnig en slinks. De kennis trok een overall aan en ik bleef buiten beeld, wilde er geen getuige van zijn. (Brrrrr ik ben een mietje.)
Al pratend met diens vrouw hoorde ik toch echt de slag op het houtblok...
Even later was de doos weer vol en kon ik vertrekken met mijn geheimzinnige pakketje. 'Bedankt' Riep ik nog....
Onderweg kwam ik veel mensen tegen, die zich misschien allemaal afvroegen wat ik vasthield in die doos. 'Dat wil je niet weten.' Hield ik als zinnetje in mijn hoofd. En gauw liep ik verder, hup doos in schuur. Man ruimt het op.
Geheimzinnige missie voltooid.
Brrr.