Buiten moois gevonden en meegenomen, de mini was helemaal gelukkig toen ze door een hele lading roze boesem reed. 'Mama kijk alles is roze!'
Ik bedacht me om het in de tuin mooi neer te strooien. En toen dacht ik ineens weer aan een man die vroeger in mijn geboortestad een opvallend tiep was. Hij heette Dolf en haalde na de marktbloemen op om die vervolgens in een gemeenteperkje langs een paadje neer te leggen als een mozaik. Dat was bijzonder. Bijzonder mooi.
Ik heb wel meer herinneringen aan deze man. Hij droeg een bril die met leucoplast een elkaar was gemaakt, hij nam soms in de zomer een waterflessenorgel mee naar de stad en speelde er op. En ook betaalde hij zijn briefgeld nooit met de hand, hij klemde het tussen snor en neus en dan moest de kassamevrouw het zo aanpakken. Daarna kon ze vanachter die viezige bril met leucoplast een knikje verwachten en dan liep hij soms met een huppeltje de winkel weer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten