Op de fiets.

Tja elk normaal mens fietst.
Ik ook, altijd gefietst, mijn rijbewijs pas een paar jaar geleden gehaald want wat moest ik met een auto? Ik deed alles op de fiets.
Toch heb ik bijna twee jaar niet gefietst.
Twee jaar! Echt lang. Te lang.
En zo kwam het moment dat ik op een vrije dinsdag weer eens ging fietsen. Het leek me wel weer eens fijn. Ik had toch de hele dag de tijd en de grote kleine en de mini waren een dagje weg.
Ik stapte op de fiets en fietste naar een dorp hier zo'n  7 km hier vandaan. In de afgelopen twee jaar had ik al eens naar de supermarkt hier in het dorp gefietst, hemelsbreed twee straten verderop, en toen had ik al vreselijk het zuur in mijn benen. Maar deze dag ging ik echt een eind fietsen. (Relatief begrip natuurlijk he!)
Oh en ik genoot zo van alles, de geur van de bermen was ik haast vergeten, de vliegjes en andere beestjes om me heen zag ik weer, ik zag schapen in de wei, een mooi oud tractortje, waar ik nu ineens niet veel te snel voorbij zoefde. Ik zag de vele verschillende kleuren paars in de berm, ik hoorde de ganzen druk gakken, ik voelde de wind heerlijk langs me heen waaien en ik genoot. Ik genoot er met volle teugen van.
En juist nu ik er zo van geniet, is mijn auto kapot en moet ik elke dag op de fiets naar mijn werk. Eerder deed ik dat altijd al maar nu was het niet meer zo vanzelfsprekend. De woensdag na mijn fietstocht stapte ik vol goede moed 's morgens om zeven uur al op de fiets. OH OH maar die zadelpijn, niet te geloven. Ik had nog nooit zadelpijn gehad, maar nu. Tjonge ik kon bijna niet zitten, hahaha, ik moet er wel om lachen hoor. Mietje eersteklas.
Maar al snel was ik op mijn werk en weer had ik er zo van genoten om langs oude boerderijen te rijden, langs de vogels in het water en door de mooie knotwilgenlaantjes.
En dus geniet ik nu elke dag van het fietsen. Heerlijk. Jammer dat ik niet met mijn twee meisjes op die fiets kan, ze kunnen nu eenmaal niet allebei achterop en de grote kleine is nog te jong om zelf te fietsen. Dan ben ik weleens jaloers op van die gewone doorsnee moeders, die met hun kindjes op de fiets gaan, eentje voorop, eentje achterop, zo gezellig! Eerder was ik nooit jaloers op alles wat doorsnee en normaal was...