Marktplaatsperikelen

Ouwe zooi, altijd leuk. Ouwe zooi verkopen en geld ervoor krijgen is ook leuk. Dus een hoop overbodige dingen op marktplaats gezet.
En dan maak je weer van alles mee. Sommige mensen zijn heel vriendelijk, anderen vertellen gelijk hun hele levensverhaal erbij en weer anderen lijken uit een museum gelopen te zijn. En soms zijn het echt rare vogels!
Nu ook weer een man die iets van ons wil kopen, hij had op wel drie dingen geboden en dan echt spotbieden, iets wat 15 euro kostte bood hij 2,50. En vervolgens mailde hij me dat hij het wel voor 5 euro wilde hebben maar dan moest ik het komen brengen! Nog een mail daarna bood hij maarliefst 50  cent meer! Waarop ik hem meldde dat een ander de vraagprijs bood en dat hij maar iets anders moest zoeken. Mailt hij terug dat hij toch helemaal niet gezegd heeft dat hij de vraagprijs niet wilde bieden.... De arme ziel, heb ik toch zijn hebbeding wat hij voor een dubbeltje op de eerste rang wilde hebben aan een ander verkocht. Nou nou wat ben ik gemeen.
Vorige week kwam er een man van zo'n 50 jaar aan de deur voor babykleertjes. Dat vond ik wat gek. Dus vroeg ik of hij een dochtertje had gekregen. Nee vertelde hij me, het was voor zijn kleindochter. Zijn dochter had pas een baby gekregen wat na 32 weken zwangerschap gehaald was omdat de moeder een hersentumor heeft. Dan krijg ik echt kippenvel. Het liefst had ik het heel mooi ingepakt met een strik en een lief kaartje erbij.
Dat kon ik dan later wel weer doen voor een andere moeder die prematuurkleertjes van me overnam. Ze lag de geboorte af te wachten in het ziekenhuis. Ik pakte alles heel gezellig in met een strik erom, een lief kaartje erbij en een gezellig hartjesrandje op het pakketje. Ik hoop dat ze dat fijn vindt.
En een poos terug deed ik met wat pijntjes in mijn hart afstand van mijn mooie etalagepoppen uit 1930. In dit huis heb ik nergens een plek voor ze, met alle schuine kanten dus was het gewoon zonde om ze in de schuur te laten staan. Ik verkocht ze gelukkig voor veel geld en wat ik er ook nog voor terug kreeg was dat de dame die ze hier kwam halen echt zo'n bijzondere verschijning was met zulke mooie verhalen, dat ik echt gesmuld heb van hun bezoek. Haar man was een beetje doorsnee om te zien, maar toen ze vertelden over hoe zij hun huis ingericht hebben en dat hij een gedeelte van zijn huis ingericht had als middeleeuws kasteel, zag ik ook in hem een bijzondere verschijning. De mevrouw had een kapsel met krullen op zolder alsof het een pruik was, haar gezicht was volledig geplamuurd als een middeleeuwse tante en haar kleren....Zulke kleding had ik nog nooit in het echt gezien. Een megahoepelrok die nauwelijks in de dan weer supergewone stationbak paste en daarbij de mooiste ouderwetste glimmende broche, oorbellen, ringen, kettingen, armbanden en haarversiersels. Heel bijzonder. En WAAROM vraag ik dan met mijn duffe hoofd niet of ik een foto van die mensen mag maken.....